Η Μυθολογία είναι ο προθάλαμος της Ιστορίας
Τό εὐφημεῖν ἀεί εἰς ἀγαθόν ἄγει.


«Τι εστί Θεός; Άνθρωπος αθάνατος. Τι δε Άνθρωπος; Θεός θνητός.».
Ηράκλειτος

Σελίδες

Το αρχαίο έπος «Μελαμποδιάς».


Εδώ βέβαια αξίζει να πούμε, ότι ενώ μέχρι και τα μωρά ξέρουν ποιος είναι ο Αβραάμ ελάχιστοι ξέρουν έστω και το παραμικρό για τον ΜΕΓΑΛΟ Θεσσαλό Προφήτη Μελάμποδα. Το αρχαίο ΕΠΟΣ «Μελαμποδιάς» που αποδίδεται στον Ησίοδο αλλά που φαίνεται να είναι προγενέστερο του Ομήρου ΧΑΘΗΚΕ και δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί στην αρχική του Μορφή. Περιείχε δε τις ιστορίες του Κάλχα, του Τειρεσία και κυρίως του Μελάμποδα απ’ τον οποίον πήρε και το όνομα.

Ίφικλος Μελάμποδας και στειροθεραπεία…
Ο Θεσσαλικός αυτός μύθος μας μεταφέρει πληροφορίες για μια περίεργη στρειρότητα και τη γιατριά της.  Ο παππούς του Ιάσωνα ο Φύλακτος κυνήγησε με τα μαχαίρι του στο χέρι το γιό του ‘Ιφικλο προσποιούμενος «τάχα πως θα τον έσφαζε».
Τελικά όμως το υψωμένο μαχαίρι κατεβαίνει όχι βέβαια πάνω στο παιδί, αλλά μπήγεται σε μια αγριαπιδιά πίσω του, όπου και ξεχνιέται, με τα χρόνια δε το σκεπάζει με τη φλούδα της. Ο μικρός όμως Ίφικλος έχει πάθει δυνατό νευρικό κλονισμό απ’ τη μακάβρια αυτή προσποιητή σφαγή του. Μεγαλώνοντας μένει «ανίκανος» χωρίς κανείς να μπορεί όμως να μαντέψει το γιατί της στειρότητάς του.
Κάποτε ο μεγάλος μάντης Μελαμπόδας, φυλακίζεται στη χώρα του Ίφικλου για έναν περίπου χρόνο, απ’ όπου όμως βγαίνει, επειδή προς μεγάλη έκπληξη όλων μαντεύει την πτώση της οροφής της φυλακής του.
Όταν λοιπόν βεβαιώθηκαν πως είχαν κοντά τους ένα, μεγάλο μάντη, πατέρας και γιός ζήτησαν να βρεί τρόπο γιατριάς για τη στειρότητα του Ίφικλου. Ο μάντης Μελάμποδας δέχτηκε, έναντι γενναίας αμοιβής και φυσικά την ελευθερία του.
Μόλις η συμφωνία έκλεισε, ο Μελάμποδας θυσίασε ένα βόδι στο Δία. Το κόβει έπειτα σε κομμάτια και καλεί όλα τα πουλιά του ουρανού να έλθουν να πάρουν τη μερίδα τους. Όταν αυτά μαζεύονται, ο μάντης που είχε το ξεχωριστό χάρισμα να καταλαβαίνει τη γλώσσα των πουλιών, τα ρωτά μήπως ξέρουν πως μπορεί να θεραπευτεί η ανικανότητα του βασιλιά Ίφικλου.

«Τα πουλιά σωπαίνουν γιατί δεν έχουν τι να πουν, έπειτα όμως θυμούνται έναν γυπαετό τόσο γέρο, που δε βαστούσε πια να πετάξει και γι’ αυτό έλειπε τώρα απ’ ανάμεσά τους, μήπως αυτός…ήξερε, να συμβουλέψει τι έπρεπε να γίνει; Πράγματι, όταν τον κουβαλούν φανερώνει στο Μελάμποδα και την αφορμή του κακού. Να βγάλουν λοιπόν το μαχαίρι απ’ την αγριαπιδιά, να ξύσουν λίγο απ’ τη σκουριά του να την ανακατέψουν σε άφθονο νερωμένο κρασί και να πίνει απ’ αυτό ο Ίφικλος για δέκα συνεχείς μέρες».
Ο Ίφικλος ακολούθησε τη συνταγή και θεραπεύτηκε. Ο δε Μελάμποδας απέκτησε τα περίφημα βόδια του Ίφικλου κατά πως είχε συμφωνήσει.

Ας δούμε όμως την αντίστοιχη τελετή θεραπείας της στειρότητας, όπως αυτή εκτυλίσσεται στον οίκο Αβραάμ.

Στο ΙΕ’ της «γένεσις» βλέπουμε τον Αβραάμ να παραπονιέται για την παρατεταμένη στειρότητα του οίκου του λέγοντας στον Κύριο: «Τι θέλεις δώσει εις εμέ ενώ εγώ απέρχομαι άτεκνος;… Ιδού δεν έδωκας εις εμέ σπέρμα… και Ιδού έγεινε λόγος Κυρίου προς αυτόν λέγων…. Εκείνος όστις θέλει εξέλθει εκ των σπλάχνων σου αυτός θέλει σε κληρονομήσει και έφερε αυτόν έξω… και είπε προς αυτόν Εγώ είμαι ο Κύριος όστις σε εξήγαγεν εκ της Ούρ των Χαλδαίων, δια να σοι δώσω την γην ταύτην… Λάβε μοι δάμαλην τριών ετών, και κριόν τριών ετών και τριγώνα, και περιστερά. Και έλαβε εις αυτόν ταύτα και διέσχισεν αυτά εις το μέσον και έθεσε έκαστον τμήμα απέναντί του ομοίου αυτού τα πτηνά όμως δεν διέσχισε. Κατέβηκαν δε όρνια επί των πτωμάτων και ο Αβραάμ έδιωξε αυτά… Την ημέρα δε εκείνη έκαμε διαθήκην ο Κύριος προς τον Αβραάμ λέγων. Εις το σπέρμα σου έδωκα τη γην τάυτην».

Η θεραπεία συνετελέσθη, η στειρότητα του οίκου Αβραάμ είχε θεραπευθεί.
Παρακολουθούμε ότι το σκηνικό θεραπείας της στειρότητας του Αβραάμ, στήνεται με πανομοιότυπο τρόπο όπως στην περίπτωση του Μελάμποδα, μόνο που όπως στην περίπτωση του Νώε με το περιστέρι έτσι και στην περίπτωση αυτή, ο Αβραάμ αγνοεί το λόγο ύπαρξης των όρνιων στη διαδικασία και ενώ τα συμπεριλαμβάνει στην αφήγηση τα διώχνει τελικά θέλοντας ίσως έτσι να παραμερίσει τα πολύ μυθολογικά στοιχεία στη διαδικασία της θεραπείας.

Βέβαια τίποτε δεν αποκλείει οι διαφοροποιήσεις αυτές να είναι υστερότητες μια και όλη η τελετή είναι σχεδόν ακατανόητη, διότι τη μια μετρά τα άστρα, άρα είναι νύχτα και μες τη νύχτα δεν πετούν όρνια και την άλλη γίνεται αμέσως απόγευμα.

Αντιφάσεις που δείχνουν κατοπινές επεμβάσεις για να αλλοιωθούν κάποια στοιχεία. Εν πάση περιπτώση ο οίκος Αβραάμ θεραπεύεται με έναν τύπο θυσίας που προσελκύει όρνια, μοναδική θυσία με όρνια στα βιβλικά χρονικά χωρίς καμμιά εμφανή δικαιολογία που θυμίζει έντονα την τελετή στειροθεραπείας του μυθυκού Μελάμποδα.

Εδώ βέβαια αξίζει να πούμε, ότι ενώ μέχρι και τα μωρά ξέρουν ποιος είναι ο Αβραάμ ελάχιστοι ξέρουν έστω και το παραμικρό για τον ΜΕΓΑΛΟ Θεσσαλό Προφήτη Μελάμποδα. Το αρχαίο ΕΠΟΣ «Μελαμποδιάς» που αποδίδεται στον Ησίοδο αλλά που φαίνεται να είναι προγενέστερο του Ομήρου ΧΑΘΗΚΕ και δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί στην αρχική του Μορφή. Περιείχε δε τις ιστορίες του Κάλχα, του Τειρεσία και κυρίως του Μελάμποδα απ’ τον οποίον πήρε και το όνομα.

Αυτό το χαμένο έπος και τα εκατοντάδες άλλα που είχαν την ίδια τύχη, φαίνεται πως έδιναν τροφή στις απίθανες συλλήψεις του επιτήδειου αυτού Χαλδαίου πατριάρχη. Διαφορετικά δεν εξηγούνται τόσες πολλές παράλληλες λεπτομέρειες, μεταξύ ελληνικού μύθου και βιβλικών εικόνων.


Απόσπασμα από το βιβλίο -ΒΙΒΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ....
Μιχάλης Καλόπουλος.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου