Ομιλώντας για τον κόσμο μας(;) θα πρέπει να θυμηθούμε την περιώνυμη φράση του μεγάλου Δασκάλου Παρμενίδη ο οποίος λέγοντας «ταυτόν εστίν Νοείν τε και Είναι» σηματοδότησε τη δυνατότητα της απόκτησης της πραγματικής Γνώσης και Βούλησης εκ μέρους του Αρείου Ανθρώπου. Είμαι όταν ταυτίζομαι με τη Σκέψη μου, όταν Λέγω ό,τι Σκέφτομαι, όταν Πράττω ό,τι Νοώ. Ταύτιση όλων των ανθρωπίνων πλευρών, να ποια είναι η Άρεια Γνώση, Πίστη και Βούληση.
Δυστυχώς όμως εάν εκλάβουμε την παραπάνω φράση αντίστροφα θα δούμε ότι ο παρών κόσμος βασίζεται στην απουσία ταύτισης της νόησης και του είναι. Ο σημερινός άνθρωπος γνωρίζει λίγα, πράττει λιγότερα, αυτά που σκέφτεται είναι ευτελή δεν μπορούν να διαπλάσουν την προσωπικότητα ενός ανωτέρου Ανθρώπου διότι είναι σκέψεις υλικής επιβίωσης σε ένα κόσμο που χάνεται, και όχι διανοήματα που μπορούν να αναδείξουν τον ανώτερο ανθρώπινο εαυτό, γιατί το μοντέλο ανάπτυξης αυτού του εξωτερικού κόσμου είναι απ’ ευθείας εξαγόμενο από την παλαιά διαθήκη και όχι από τον οντικό λόγο των σοφών Αρείων Δασκάλων του Ελληνισμού.
Πριν να πούμε κάτι περισσότερο θα πρέπει να διατυπώσουμε τη γνώμη ότι οι σφετεριστές αυτού του κόσμου κλέβοντας το σύνολο της Ελληνικής Γραμματείας έκλεψαν και τον Προσωκρατικό διαχωρισμό ανάμεσα στην Εσωτερικότητα(ας θυμηθούμε την κρυμμένη Ηρακλείτεια παλίντονο αρμονία) και στη Εξωτερικότητα(ας μνησθούμε της περίφημης φράσης του Θαλή «κλείσε το στόμα των φλύαρων ανθρώπων» σαν να λέμε αυτών των μαζανθρώπων που ικανοποιούνται από την αισθητική και μόνο προσπέλαση των πραγμάτων).
Ο κόσμος γύρω μας ως εσωτερικότητα ανήκει σε όσους τον συνδέουν με τις οντικές πηγές του και τους Αρείους Προπάτορες. Ανήκει σε όσους καρτερικά περιμένουν την ώρα που το παραπέτασμα της άγνοιας θα παραμερισθεί και πανηγυρικά θα αναφανεί η οντική μεγαλοπρέπεια του επομένου κόσμου.
Δυστυχώς όμως ο κόσμος αυτός φαίνεται ότι πριν δοθεί στην εσωτερική του μεγαλοπρέπεια πρέπει να ευτελιστεί εξωτερικά ώστε όλα όσα τον αποτελούν να απορροφηθούν από την εσωτερική πορεία των δυνάμεων.
Ο κόσμος που τώρα μας φιλοξενεί και σε πολλούς από εμάς δεν αντιπροσωπεύει τίποτε, ως εξωτερικότητα αποτελείται από την λατρεία που δείχνει στη μάζα, στην αίσθηση, στην απλά εμπειρική και επιφανειακή προσπέλαση του παντός, στην αφελή πίστη του στο ζεύγος δεν αμαρτάνω ως ανθρωπάκος και σώζομαι από τον ψευτοιαχβέ αλλά σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να ζήσω ως Άνθρωπος διότι ο οχλάνθρωπος έχει μάθει ότι η Αξία είναι αμαρτία ενώ η υποταγή σε ψευτοθεό είναι χάρη. Το αντίτιμο του εξωτερικού ανθρωπάκου είναι η απόλαυση η αισθητική και εμπειρική ενός κόσμου που έχει αξία μόνο εάν εσωτερικά τον συνδέσεις με ό,τι ανώτερο κρύβει.
Ο κόσμος ως εξωτερικότητα ετοιμάσθηκε και σερβιρίσθηκε στην παλαιά διαθήκη των σιωνιστών εβραίων οι οποίοι με απίστευτη πονηρεία τη διέδοσαν στα πέρατα της οικουμένης. Η μετάφραση των εβδομήκοντα, ο δούρειος ίππος του χριστιανισμού(ειδικά δόγματα όπως ο προτεσταντισμός) και του μωαμεθανισμού, ο διαφωτισμός, η ανάδειξη του χρήματος και της ύλης, η ψευτοδιαμάχη ανάμεσα στα σιωνιστικά θεϊστικά υποκατάστατα του καπιταλισμού και του κομμουνισμού και η πίστη ότι μέσα από την ηλεκτρονική εποχή ο άνθρωπος θα δημιουργήσει την γήϊνη χώρα της επαγγελίας, είναι μόνο κάποιες από τις αποχρώσεις του σιωνιστικού δουρείου ίππου οι οποίες τον εισήγαγαν σε άπαρτα κάστρα τα οποία και κατέλαβε-έως την αποκατάσταση της αληθείας.
Η σιωνιστική βίβλος με την παλαιά διαθήκη αρχίζει, ειδικότερα με την δήθεν δημιουργία του κόσμου από τον ιαχβέ και τελειώνει με την καταστροφή αυτού του κόσμου όπως παραδίδεται στην καινή διαθήκη και στην αποκάλυψη του Ιωάννου.
Σε τέλεια αφαιρετικό επίπεδο προωθείται η σιωνιστική πίστη ότι ο εβραϊκός νούς μπορεί να οικοδομήσει αυτόν τον κόσμο και να τον καταστρέψει. Η κοσμική πορεία που εμείς ζούμε σήμερα δικαιολογεί αυτή την εβραϊκή πίστη. Φαίνεται ότι σήμερα οι εβραίοι θέλοντας να επαληθεύσουν την πορεία της βίβλου τους έχουν τον τρόπο καταστροφής του πλανήτη προκειμένου οι εκλεκτοί τους να επιστρέψουν στην γή της επαγγελίας στον πάλαι ποτέ παράδεισο του ιαχβέ.
Η ζωή των πολλών για αυτούς δεν έχει καμμία αξία, απλά προσπαθούν όλες οι γλώσσες και οι υπάρξεις της Βαβέλ να χαθούν προκειμένου η μία σιωνιστική γλώσσα και ύπαρξη να επιστρέψει στον ψευτοδημιουργό της βίβλου. Η συσσώρευση λοιπόν των οικονομικών, επιστημονικών, ηλεκτρονικών δυνατοτήτων του σημερινού κόσμου στους σιωνιστές έχει συγκεκριμένο σκοπό και ενδελέχεια, ενάντια στο φώς της εξ-όντωσης προς τον τέλειο κόσμο των Πιστών του Λόγου.
Η ιστορία του σιωνιστικού αυτού κόσμου, είναι η ιστορία των σιωνιστών, η ιστορική πορεία που θα επιστρέψει στον παράδεισο του ιαχβέ αφού καταστρέψει ό,τι η ανθρώπινη λογική μέσα στον ιστορικό χρόνο δημιούργησε. Οι άνθρωποι της εσωτερικότητας είναι οι μόνοι που είναι μπροστά από όλα αυτά. Οι υπόλοιποι χωρίς να το ξέρουν θεωρούν ότι η παρούσα επιστημονική πρόοδος είναι για το καλό των ανθρώπων που είναι καλοί στα θρησκευτικά τους καθήκοντα απέναντι στα πρόσωπα της βίβλου, αλλά γενικότερα είναι προς το καλό όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως χρώματος κ.λ.π, κ.λ.π.
Δυστυχώς οι αφελείς πιστεύουν ότι ο σημερινός επικρατών σιωνιστικός πολιτισμός είναι ανθρωπιστικός, δίκαιος προς όλους, δεν έχει να κάνει με τους κακούς ρατσιστές (οι οποίοι παρεπιμπτόντως είναι οι μόνοι που υπενθυμίζουν την ανωτερότητα αυτών που θα σώσουν την πορεία του Λόγου έπειτα από την εβραϊκή του κακοποίηση) και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μέσα από την τεχνολογική πρόοδο οι εβραίοι ελέγχουν τα πάντα, μαζοποιούν τους πάντες ώστε εύκολα να εξαφανίσουν τους αμαρτωλούς χάριν των δικών τους κεχαριτωμένων.
Αναφέρεται λοιπόν στην Αποκάλυψη ότι ο Ιησούς είναι ο γήϊνος απόγονος του Δαυίδ και ο κληρονόμος των επαγγελιών του. Πράγματι εάν συνδέσουμε την πορεία των βασιλέων της παλαιάς και της καινής διαθήκης, εάν αποσυνδέσουμε αυτούς από το θεϊκό περίβλημα θα δούμε την απόλυτη προσπάθεια εγκλεισμού του προσώπου στην παρούσα διάσταση που αρχίζει με τον ιαχβέ και το εξαήμερο και τελειώνει σε αυτά. Αν και πριν από αυτά αλλά και μετά από όλα τούτα ανοίγεται ο κόσμος της οντικής Άρειας συνέχειας του Απείρου και του Απροσδιορίστου, του κόσμου της συνεχούς Υπέργνώσης, η βίβλος προσπαθεί να φυλακίσει το σύνολο των οντικών δυνάμεων που λέγεται άνθρωπος.
Όλος λοιπόν ο κόσμος που σήμερα ζούμε, ενδελεχειακά είναι κτισμένος επάνω στη βίβλο. Η βίβλος εκτυλίσσεται σε δύο διαστασιακά τόξα η αντιστοιχία των οποίων με την πραγματικότητα που ενδιατρίβουμε είναι εκπληκτική-υπενθυμίζουμε ότι όλα αυτά ισχύουν όσο είμαστε στην εξωτερική θεώρηση αυτού του κόσμου, διότι οι εσωτερικοί εραστές του ήδη υπάρχοντος αν και είναι Εδώ είναι ήδη στο Επέκεινα.
Το πρώτο διαστασιακό τόξο αρχίζει από το εξαήμερο του ιαχβέ και της τορά. Ο ιαχβέ δημιουργεί τον κόσμο, κίνηση η οποία οντολογικά είναι αμελητέα. Το ον στηρίζεται σε συνεχείς μεταμορφώσεις και εξωτερικεύσεις δυνάμεων μία εκ των οποίων ήταν και αυτή του ιαχβέ-ο οποίος σφετερίστηκε την αρχιτεκτονική κίνηση ανωτέρων δυνάμεων που σε εμάς ήλθαν κάτω από το όνομα του Εωσφόρου αν και υποδηλώνουν την ύπαρξη ανωτέρων οντικών υπάρξεων.
Είναι τυχαίο ότι οι σιωνιστές της διαφώτισης και της βιομηχανικής επανάστασης, οι επιστημονικοί σοσιαλιστές του καρόλου μάρξ μίλησαν για δημιουργία ενός νέου κόσμου; Το σκεπτικό είναι το ίδιο. Όπως ο ιαχβέ διέταξε ότι μόνον αυτόν θα λατρεύουν και κανένα άλλο, κλέβοντας την οντική δύναμη άλλων ανωτέρων θεοτήτων με τον ίδιο τρόπο οι επίγειοι συνεχιστές του ομιλούν για λήθη των πραγματικών δημιουργών αυτού του κόσμου των αξιών και ιδανικών και για μία δήθεν δημιουργία ενός νέου κόσμου δήθεν δικού τους, ο οποίος ωστόσο βασίζεται σε άλλους ανθρώπους ανωτέρων κοσμοθεωριών- ο μάρξ για παράδειγμα κατέκλεψε τη φιλοσοφία του Εγέλου.
Μέσα από το εξαήμερο προωθείται μία πρώτη «επιστημονική» προσπάθεια των εβραίων να ελέγξουν όλα τα επίπεδα του παρόντος κόσμου και η σύγκριση με τη σημερινή προσπάθεια των συγχρόνων επιστημόνων που ελέγχονται από σιωνιστές να κάνουν το ίδιο είναι εντυπωσιακή.
Ο ιαχβέ δημιουργεί το φώς και σήμερα οι επιστήμονες καταφέρνουν να στείλουν το φώς της τεχνολογικής και ηλεκτρονικής ελεγξιμότητας σε όλον τον πλανήτη και σε όλους τους ανθρώπους. Από τον ιαχβέ δεν ξεφεύγει τίποτε διά του φωτός όπως και στο βασίλειο της γής των διαδόχων του δεν ξεφεύγει τίποτε από το φώς της ηλεκτρονικής κάμερας και δορυφόρου. Ο ιαχβέ φτιάχνει τον ουρανό και τη γή και τη θάλασσα.
Οι σημερινοί συνεχιστές του ξέρουν ότι εάν δεν ελέγξουν τον ουρανό και τη γή και τη θάλασσα με τον ακριβώς αντίστοφο τρόπο-πνευματικά εκείνος υλικά αυτοί-δεν θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν τα όποια σχεδιά τους. Η κατάκτηση του διαστήματος και η πιθανή αποικιακή χρήση αυτού δηλώνει έλεγχο του ουρανού. Η διά των δορυφόρων γνώση και έλεγχος των μαγνητικών, ηλεκτρονικών και άλλων δυνάμεων του παρόντος σύμπαντος προκειμένου να ελεγχθούν τα καιρικά φαινόμενα, τελικά η φύση αυτού του κόσμου, ακόμα και η διαδοχή της νύκτας και της ημέρας, των σκέψεων και των πράξεων των ανθρώπων μέσα στην συμπαντική ισορροπία, δηλώνει την ιαχβική προσπάθεια το τόξο που ξεκινά από τον παράδεισο να συνεχισθεί εξουσιαστικά έως τη γή.
Ο ιαχβέ δημιουργεί τη γή και σήμερα οι συνεχιστές του προσπαθούν με το ίδιο πνεύμα να την ελέγξουν δημιουργικά. Τότε ο ιαχβέ χρησιμοποίησε χώμα και νερό τώρα χρησιμοπούνται μηχανές, τεχνογνωσία και νάτη η πράσινη ανάπτυξη η οποία μέσα από το ειδικό ηλεκτρονικό βραχιολάκι θα ταΐζει και ελεγχόμενα θα προσφέρει τη γή στους σημερινούς ανθρώπους.
Ακόμη και η μόλυνση των θαλασσών είναι το μεγάλο κόλπο ελέγχου του υδάτινου στοιχείου διότι οι άνθρωποι θα βρίσκουν ζωή μόνο στις πόλεις που διαθέτουν μηχανές μεταλλαγμένων εκεί όπου οι μάζες θα ελέγχονται όπως ακριβώς ο Αδάμ και η Εύα στον ιαχβικό παράδεισο.
Πού καταλήγει το πρώτο διαστασιακό τόξο της παλαιάς διαθήκης; Η απάντηση είναι απλή. Καταλήγει στον ανθρωπάκο που λατρεύει την άγνοιά του που λέγεται θεός της βίβλου, που δεν ξέρει ότι πίσω από όλα αυτά αλλά και τόσο κοντά, βαθιά μέσα του ανοίγεται η οδός προς το καθ’ εαυτό υπάρχον. Εδώ πράγματι η οικονομία του σιωνισμού είναι απίστευτη και πρέπει να την αναλύσουμε.
Το θεμελιώδες ζεύγος που ο ιαχβέ στηρίζει τη δύναμή του σε πνευματικό κατ’ αρχάς επίπεδο είναι αυτό της προσφοράς της δήθεν απόλυτης δύναμής του και της αναγκαστικής συνεπαγομένης ζήτησης αυτής από τα θύματά του, τους αγνοούντες ανθρώπους. Γρήγορα οι σιωνιστές κλείνουν σε όλα τα επίπεδα τα θύματά τους σε αυτό το ζεύγος. Μόνον αυτοί προσφέρουν ό,τι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζητούν. Δυστυχώς οι άνθρωποι αντί εν στιγμή να απελευθερωθούν ακολουθώντας την εσωτερικότητα που σαν ποτάμι περνάει δίπλα τους πείθονται και ζητούν την προσφερομένη ψευτοσωτηρία των σιωνιστών.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι εβραίοι οικονομολόγοι του παρόντος αιώνος (Ρικάρντο, Μάρξ και όλα τα μπουμπούκια) στήριξαν σε υλικό πλέον επίπεδο τα πάντα στο ζεύγος το αυτό της προσφοράς και της ζήτησης. Ήξεραν ότι ούτως ή άλλως όπως ο ιαχβέ ήλεγχε τις ιδέες τώρα οι υποτακτικοί του ελέγχουν τις υλικές ιδέες που λέγονται χρήμα.
Πιστός ο σιωνισμός στο διπολισμό του κόσμου των νοουμένων και στον κόσμο των φαινομένων –για να θυμηθούμε και τον Κάντ, τον άξιο διαφημιστή των σιωνιστών-ό,τι μελέτησε στον ουρανό για να σκλαβώσει αγγέλους και σκέψεις και ιδέες, το εφάρμοσε στη γη για να ξανασκλαβώσει τα σωματικά σπήλαια στα οποία κλείσθηκαν αυτές οι σκέψεις και οι ιδέες, τους ανθρώπους δηλαδή.
Ο Αδάμ και η Εύα έχουν τα πάντα ως εξωτερική σχέση με τον ιαχβέ άρα και ο άνθρωπος του 21ου αι. πρέπει να έχει πολλά χρήματα για να ζήσει. Η σχέση εργοδότη και εργάτη φτιάχνεται τεχνηέντως μέσα από τη σχέση του ιαχβέ με τους πρωτοπλάστους. Η απειρία του παραδείσου καταργείται και εισάγεται ο νόμος μέσα από την απαγόρευση της βρώσης από το δένδρο του καλού και του κακού. Όπως και σήμερα διδάσκεται η τυφλή υπακοή στις δήθεν εκλεγμένες κυβερνήσεις. Όπως ο ιαχβέ θεωρείται εκλεκτός με τον ίδιο τρόπο οι δήθεν εκλεγμένοι θεωρούνται εκλεκτοί διότι η έννοια της αυθεντίας έχει ριζώσει στο ανθρώπινο υποσυνείδητο μέσα από μία κακή σχέση και σκέψη εξάρτησης, διότι και ο σημερινός άνθρωπος δεν πρέπει να φάει από κανένα δένδρο γνώσης μήπως και ανακαλύψει τις κρυμμένες εσωτερικές του δυνάμεις.
Ο ιαχβέ στηριγμένος στην οριοθέτηση του ανθρώπου κυριαρχεί πλήρως σε αυτόν, όπως και σήμερα οι κυβερνώντες τον εξουσιάζουν πλήρως. Σε νοητό επίπεδο ο άνθρωπος ξεχνά την οντική συνέχεια, τους Αρείους αγγελιαφόρους αυτής – γι’ αυτό ο ιαχβέ διατάζει το Μωϋσή να μην χρησιμοποιεί το όνομα του θεού επί ματαίω διότι πολλοί ακόμη τότε θα θυμούνταν πολλούς και ανώτερους Αρείους Θεούς – και κλείνεται σε μία συστοιχία δυνάμεων που τον περιορίζουν και τον αποπροσανατολίζουν.
Ο άνθρωπος χάνει την εγγενή εσωτερικότητα να Είναι χωρίς προϋποθέσεις και αποκτά εξωτερική αξία ανάλογα με πόσες ιδέες, εικόνες και ομοιώσεις του ιαχβέ έχει. Σήμερα έχει αξία εάν έχει πολλά ευρώ στην τσέπη του. Η μετεξέλιξη της ιδέας(πόσο θεό ξέρω) σε υλικό χρήμα(πόση ύλη που παράγεται από το θεό μπορώ να έχω) είναι η κορωνίδα της σιωνιστικής επικράτησης.
Ο Αδάμ και η Εύα χάνουν την εικόνα του ιαχβέ μέσα από την αμαρτία και πέφτουν όπως ο σημερινός άνθρωπος όταν κάνει κάτι κακό χάνει το χρήμα και την αξία του. Αν και οντικά Είσαι ως εσωτερικότητα και αυτό ποτέ δεν χάνεται μόνο αναπτύσσεται ως την τελική οντική αποκατάσταση.
Πεπτωκότες οι πρωτόπλαστοι θυμούνται τον ιαχβέ και σιγά-σιγά προχωρούν προς τη γήϊνη πορεία τους η οποία κάπου-κάπου επιβραβεύεται με κάποιες ιαχβικές αναμνήσεις. Ο άνθρωπος τίκτει, γεννά κάποιες αναμνήσεις από τον παράδεισο, διότι κάποτε είχε αυτό το κεφάλαιο. Σήμερα οι σιωνιστές με αυτό το σκεπτικό πέρασαν τη θεωρία του κεφαλαίου και του τόκου προκειμένου πάντα να κρατούν ανθρώπους και κράτη εξαρτημένα και υλικά φυλακισμένα-μία και σήμερα μόνο η ύλη μετρά.
Ο παράδεισος είναι η τράπεζα των ιδεών όπως οι σύγχρονες τράπεζες είναι οι πάροχοι της ύλης. Οι αναμνήσεις του παραδείσου είναι το κεφάλαιο σωτηρίας των ανθρώπων που έχει δανείσει ο ιαχβέ στους ανθρώπους, όπως οι τράπεζες δανειζουν τους ανθρώπους σήμερα μέσα από την έννοια της βιβλικής δανειστικής εξάρτησης. Ο ιαχβέ όμως απαιτεί θυσίες από τους δούλους του, διότι οι σκέψεις του παραδείσου γεννούν και τίκτουν αυτές τις σκέψεις της θυσίας. Άρα ο άνθρωπος ισούται με τις αναμνήσεις του παραδείσου συν τις νέες θυσίες που τίκτονται και είναι τόκος. Με τον ίδιο τρόπο όταν η τράπεζα δανείζει απαιτεί συνεχώς νέες θυσίες και νέα χρήματα από τον άνθρωπο διότι όλα πρέπει ως εξάρτηση να συνεχίζονται. Το χρήμα που παίρνουμε από την τράπεζα είναι το κεφάλαιο μαζί με τους τόκους διότι πρέπει συνεχώς να είμαστε εξαρτημένοι και να δίνουμε όλο και πιο πολλά σε σύγχρονους δυνάστες.
Η καινή διαθήκη σηματοδοτεί το διαστασιακό τόξο που μπορεί κάπως και δήθεν να ανυψώσει τον ανθρωπάκο της παλαιάς διαθήκης. Ουσιαστικά όμως είναι η αντίστροφη πορεία επιστροφής των πάντων στον ιαχβέ μέσα από την αναγωγή των πολλών και υλικών μερισμών στην ενικότητα του ιαχβικού παραδείσου. Οι παραβολές του Ιησού καθιστούν τη φύση άχρηστο σύμβολο μπροστά στη βασιλεία του πνεύματος του ιαχβέ, και η σημερινή επιστήμη διαλύει αυτό το σύμβολο διότι είναι άχρηστο στην πορεία των εκλεκτών προς τον ιαχβέ. Μόνον οι Άρειοι που βλέπουν τη Μητέρα Φύση πέρασμα προς την Επόμενη κατάσταση την σέβονται.
Τα θαύματα του Ιησού αποδεικνύουν ότι σε άλλο επίπεδο όλα μπορεί να γίνουν και η σημερινή τεχνολογία το αποδεικνύει. Η απιστία πολλών προς τον Ιησου αν και έκανε τόσα θαύματα δηλώνει ότι εκείνη την εποχή όλα αυτά ήταν συνήθεις ικανότητες ανθρώπων που είχαν ανοίξει και εκπαιδεύσει αναλόγως τον εαυτό τους. Η ουσία είναι ότι η καινή διαθήκη στηρίζεται στον εντυπωσιασμό των ανθρωπάκων της παλαιάς διαθήκης όπως η σημερινή επιστήμη των σιωνιστών στηρίζεται στην άγνοια της οντικής συνέχειας και των πραγματικών οντικών δυνατοτήτων εκ μέρους των φωτισμένων ανθρώπων. Ο άνθρωπος της καινής διαθήκης είναι η χαμένη βίδα του ιαχβικού παραδείσου που εσπευσμένα πρέπει να τοποθετηθεί στη θέση της. Η σημερινή επιστήμη συνέχεια όλων αυτών των σιωνιστικών παραχαράξεων δεν φωτίζει οντικά τον άνθρωπο απλά τον κρατάει σε επίπεδα υποφερτής διαβίωσης. Ενώ οι Θεοί δίδαξαν των τέλεια αυτογνωσία του σώματος μέσα από την αθανασία του Αχιλλέα στα νερά της Στυγός κανείς χειρουργός σήμερα δεν μαθαίνει στον ασθενή την πορεία προς την Βουλητική Αυτογνωσιακή Αθανασία. Διότι όλα σήμερα είναι μία συνέχεια της εξωτερικότητας που εγκαινιάσθηκε από τη σχέση εξωτερικότητας του ιαχβέ και των πρωτοπλάστων.
Τα πάθη του Ιησού και η ανάληψή του προς τη βασιλεία του ιαχβέ καταδεικνύουν τη σημερινή αγωνία των εβραίων να τελειώνουν με αυτόν τον κόσμο και να δημιουργήσουν και πάλι τον δήθεν παράδεισό τους –σε αυτόν ή άλλον πλανήτη. Με την επιστήμη τους πιά ελέγχουν όσες δυνάμεις ενεργειακής μετάβασης νοητικά απέδιδαν στον ιαχβέ-πυρηνική και ατομική ενέργεια.
Θεωρώ ότι μέσα από το ιαχβικό παραμύθι του αντιχρίστου οι εβραίοι καταφάσκουν και δέχονται τον Ιησού. Δέχονται έναν άνθρωπο σύνδεσμο ουρανού και γής προκειμένου οι εκλεκτοί τους να ταξιδέψουν και μόνο αυτοί από τη γή προς τον ουρανό. Όπως μέσα από τα ψευτοπάθη τους οι σιωνιστές συγκίνησαν τον κόσμο για να πετύχουν τους σκοπούς τους, με τον ίδιο τρόπο αρνούμενοι δήθεν τον Ιησού έκαναν τον κόσμο να συγκινηθεί από το πάθος του θεανθρώπου, να τον πιστέψει, να τον ακολουθήσει, ακολουθώντας ουσιαστικά την εβραϊκή εσχατολογία.
Ο καιρός της οντικής εξάντλησης αυτής της εξωτερικής πορείας είναι κοντά. Ήδη στον κόσμο μας υπάρχουν οι Πιστοί σύνδεσμοι του Τελείου, αυτοί που έρχονται από το καθεαυτό υπάρχον και οδεύουν προς αυτό, χωρίς να ασχολούνται με την ύλη και τα συνεπαγόμενα αλλά ούτε και με τα άλλα ψεύδη του σιωνισμού. Πρέπει άμεσα όλοι μας να βιώσουμε τη Στιγμή. Τη Στιγμή που όπως ο Οδυσσέας πήγε στον Κάτω Κόσμο και δεν προχώρησε πέρα από τη Γοργώ, εμείς θα πάμε στον υπόγειο οντικό δρόμο και κανένα τέρας εξωτερικής ψευτοεπιβίωσης δεν θα μας εμποδίσει να τον ακολουθησουμε. Διότι είναι η εσωτερική οδός που απελευθερώνει στο απόλυτο Ον.
Έσσεται Ήμαρ
Β. Δ. Μακρυπούλιας
Δρ.Φιλοσοφίας/Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου