Η Μυθολογία είναι ο προθάλαμος της Ιστορίας
Τό εὐφημεῖν ἀεί εἰς ἀγαθόν ἄγει.


«Τι εστί Θεός; Άνθρωπος αθάνατος. Τι δε Άνθρωπος; Θεός θνητός.».
Ηράκλειτος

Σελίδες

Φορωνίς η Αργολική Βαβέλ- Μέρος Α'

Το έπος «Φορωνίς»έχει ΧΑΘΕΙ. Τα λιγοστά στοιχεία που έχουν απομείνει, μας οδηγούν στην παρακάτω δική μας φιλόδοξη περιληπτική ανασύνταξή του. ....

Στην Αργολίδα ο μύθος και η παράδοση θέλει τον Φορωνέα να γεννιέται από την ένωση του Ινάχου με την νύμφη Μελία ή Αργεία. Το αρχικό αυτό ζευγάρι απέκτησε γρήγορα πλήθος απογόνους, τόσους ώστε ο Υπερμακρόβιος (1) Φορωνέας να γίνει βασιλεύς ενός εκτεταμένου βασιλείου με πολυπληθείς υπηκόους, που ζούσαν ειρηνικά σκορπισμένοι στα παραδεισένια δάση της πατρίδας τους.

Ο Γενάρχης τους και βασιλέας ο Φορωνέας συμβασίλευε ειρηνικά με το Δία στην εκτεταμένη αυτή χώρα και με τη σύμφωνη γνώμη του Κεραυνοκράτορα φέρνει το θεϊκό δώρο της φωτιάς στους ευτυχισμένους υπηκόους του, μαζί με πλήθος άλλα ευεργετήματα, ώστε να κάνει τη ζωή τους ακόμα πιο άνετη.

Σ’ όλη δε τη Φορωνίδα μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα.
Ώσπου δυο θεοί η Ήρα και ο Ποσειδώνας μάλωσαν για την κηδεμονία του Άργους με φοβερές όμως συνέπειες για την ειρηνική αυτή χώρα. Η κατακύρωση του Άργους στην Ήρα προκαλεί την ΟΡΓΗ του Ποσειδώνα που για τιμωρία φέρνει φοβερή ΞΗΡΑΣΙΑ. Στερεύουν τα ΠΟΤΑΜΙΑ και πηγές όλης της χώρας και το Άργος γίνεται «πολύδιψον». (Παυσανίας Β 15,5)
Στα παλιά εκείνα χρόνια δεν είχαν κτιστεί πολιτείες αλλά κάτω απ’ την απειλή του αφανισμού από την λειψυδρία, ο βασιλιάς Φορωνέας συγκεντρώνει το εκτεταμένο και αραιοκατοικημένο του βασίλειο σ’ έναν και μοναδικό τόπο, στον οποίο προφανώς υπάρχουν και τα τελευταία σωτήρια αποθέματα νερού.

Εκεί σ’ αυτήν την ξαφνική και αναγκαστική συγκατοίκηση, γίνονται μια σειρά από πρωτοφανείς διαπιστώσεις και πρώτα από όλα ότι η πολυθρύλητη ΟΜΟΓΛΩΣΣΙΑ των απογόνων του Φορωνέα δεν υπάρχει πιά.

Οι ολοφάνερες διαφοροποιήσεις στα μέλη του ίδιου γλωσσικού δένδρου είναι έντονα αισθητές, σε βαθμό που απομακρυσμένοι απόγονοι του Φορωνέα δεν είναι σε θέση να πετύχουν μια σαφή επικοινωνία.

Η μακροχρόνια απομόνωση και η έλλειψη επικοινωνίας έφερε γλωσσικές αλλοιώσεις πρωτοφανείς, που μόνο αυτή η υποχρεωτική συγκατοίκηση έφερε έντονα στο φώς. Οι προστριβές είναι αναπάντεχες. Η πρώτη πόλη της σωτηρίας και του καταφυγίου, αποδεικνύεται ασφυκτικά ανεπαρκής για ανθρώπους συνηθισμένους στη δασική άνεση.

Οι γλωσσικές τους διαφοροποιήσεις, η ένταση της λειψυδρίας και τα στενά όρια της πόλης, φέρνουν σα φυσικό επακόλουθο φοβερές ταραχές ανάμεσα στις ομάδες των γλωσσικών αποχρώσεων.

Το κακό γίνεται δυσβάστακτο η ασυνεννοησία μόνιμη κατάσταση. Η πολυγλωσσία και η διχόνοια, τα μαλώματα και οι ακαταλαβίστικες διεκδικήσεις, σε κάτι τόσο πολύτιμο όσο τα τελευταία αποθέματα νερού, πληθαίνουν τις αδικοπραγίες.
Έτσι η επιβλέπουσα αρχή του βασιλείου του Φορωνέα, ο Υπερβασιλέας Δίας στέλνει τον Ερμή να διευθετήσει το ζήτημα.
Ο Ερμής, ο θεϊκός απεσταλμένος «σκύβει» πάνω από το πρόβλημα. Η λύση του είναι φανερή και επείγουσα: διάλυση της αρχικής πολυγλωσσικής πόλης και ανακατανομή του πληθυσμού σε δορυφορικές περιφερειακές πόλεις γύρω από τα αποθέματα νερού.

Βασικό κριτήριο, τα καινούργια γλωσσικά πλέον δεδομένα της πολυγλωσσίας. Η ομογλωσσία των ομάδων, ήταν το βασικό κριτήριο του διαχωρισμού του πολυγλωσσικού πλέον λαού.

Αυτή είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ θετική και προσγειωμένη εκδοχή του «πολυγλωσσικού», όπως αυτή φαίνεται στα δικά μου τουλάχιστον μάτια ανάμεσα από τα σκόρπια κομμάτια του ΧΑΜΕΝΟΥ ΕΠΟΥΣ «Φορωνίς». (2)

Με αυτήν την απόπειρα ανασύνταξης το μόνο που διεκδικούμε, είναι η στοιχειώδης συμμετοχή των προγόνων μας σε ένα τόσο βασικό θέμα του παρελθόντος, όπως η ερμηνεία του πολυγλωσσικού προβλήματος.

Όπως βλέπουμε, η εκδοχή αυτή της Φορωνίδος συμβαδίζει αξιοθαύμαστα με τις μοναδικές πιθανές συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες γλωσσικά ανόμοιες ομάδες, θα εσύροντο σε υποχρεωτική επαφή και συγκατοίκηση κάτω απ’ τις αξεπέραστες επιταγές της «Δίψας»…
Αυτή λοιπόν η Αργολική εκδοχή της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ «Βαβέλ», έχει να μας πεί πολλά. Φανταστείτε όμως για λίγο το μέγεθος της απώλειας!... Ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΠΟΣ με χιλιάδες προφανώς στίχους, που επραγματεύοντο, το θέμα της πολυγλωσσίας με αξεπέραστη χάρη και πλήθος πολύτιμων λεπτομερειών γι’ αυτές τις πρώτες συνθήκες ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, που αγγίζουν σαφώς την χαραυγή του πολιτισμού …..ΧΑΘΗΚΕ!..»»»»
ΦΑΝΤΑΣΘΕΙΤΕ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΠΟΣ!!!!!!!!!!........................
Η βίβλος αναφέρει 188 λέξεις μόνο! Ναι, 9 εδάφια (Γεν. ΙΑ 1-9) όλα κι όλα, των οποίων το νοήμον συμπέρασμα καταλήγει ότι οι πρώτοι άνθρωποι στην εντελώς πρώτη τους απόπειρα να χτίσουν κάτι, θέλησαν αυτό το κάτι να είναι πύργος και μάλιστα όχι ένας απλός πύργος, αλλά να γίνει τόσο ψηλός που να φτάσει κάποτε στον ουρανό!....

Το γιγάντιο αυτό εγχείρημα που τίποτε παρόμοιό του δεν επιχείρησαν ποτέ κατοπινές γεννεές Εβραίων, είχε σαν λόγο έναρξης τη φυσιολογική ανθρώπινη επιθυμία να θέλουν για λόγους κοινωνικής ασφάλειας να μείνουν συγκεντρωμένοι σ’ έναν τόπο, σε μια πόλη που στο κέντρο της όμως θα αναλώνονταν στο κτίσιμο ενός ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ υψηλού κτίσματος.

Αυτή είναι η Εβραιοβιβλική εκδοχή της Πολυγλωσσίας που στο ΙΑ κεφ. Της «Γέννεσις» λέγει (και είπον έλθετε ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φτάνει εως του ουρανού). Κτίσμα λοιπόν εκ του ασφαλούς δε θα έφτανε ποτέ στους –ουρανούς-μια και η κατάρρευσή του ήταν θέμα χρόνου, ώστε να μη χρειαστεί καθόλου η θεϊκή επέμβαση για να (εμποδισθή εις αυτούς παν ο,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν) . Γεν. ΙΑ. 6.

Ο θεός συνομιλών εδώ με κάποιους λέγει (στον πληθυντικό) κάτι που οι ανθρωπολόγοι αδυνατούν να δεχθούν «έλθετε ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί τη γλώσσαν αυτών δια να μην εννοή ο εις την γλώσσαν του άλλου»…Γεν. ΙΑ. 7>

Οι γλώσσες οικοδομούνται αργά και σταθερά πάνω στη μακρόχρονη ΦΥΛΕΤΙΚΗ εμπειρία. Είναι απ’ τις πλέον απαραίτητες, αλλά και αργοκίνητες κατακτήσεις της ανθρώπινης νοημοσύνης και ένα απ’ τα βασικά στηρίγματα.!.... Μια αστραπιαία αλλαγή στη ΓΛΩΣΣΑ, θα ήταν ανάγκη να συνοδευτεί από τέτοιας εκτάσεως προσωπικές αλλαγές και αλλοιώσεις, που ένα παρόμοιο «θαύμα», θα παρήγαγε μόνο στρατιές ΑΛΛΟΦΡΟΝΩΝ θυμάτων.

Και αν τοιαύτη περίπτωση, εάν η θεότητα ήθελε να επέμβει στο συγκεκριμένο έργο της φιλόδοξης αυτής οικοδομής, για να επιτύχει τη διάλυση και διασπορά της τότε ανθρωπότητας, γιατί διάλεξε με τους συνεργούς της (ομιλεί στον πληθυντικό) την ακραία ΕΧΘΡΙΚΗ κίνηση πολυγλωσσικής σύγχυσης και δεν μετέβαλε απλώς την επιθυμία τους προς τη φυγή και τη διασπορά;

Μάλλον λοιπόν υπεραπλουστεύει ο ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΣ τους μηχανισμούς εμφάνισης της πολυγλωσσίας στον τότε γνωστό κόσμο. Απ’ τη ια βάζοντας τους ανθρώπους να αντιστέκονται σύσσωμοι στη θεϊκή επιθυμία για διασπορά αι απ’ την άλλη, τη θεότητα να ΣΤΗΝΕΙ κατά του ανθρώπου με πολύ ευκολία…ένα αξεπέραστο μνημείο ΕΧΘΡΟΤΗΤΟΣ!........

Συνεχίζεται…σε Β’ μέρος…

(1) Θεσμός και τίτλος και όχι ένα πρόσωπο.

(2) Ίδε εκδοτική Αθηνών, Ελληνική μυθολογία τόμος 2ος ……

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου