Η διαμάχη μεταξύ θεολογικών και λογικών (τεκμηριωμένων) εξηγήσεων του κόσμου μας, βρίσκεται σε οξύτατη αναμέτρηση, διεκδικώντας την προσοχή και την χειραγώγηση των λαών.
Δυστυχώς, λίγοι είναι αυτοί που κατανοούν ότι τα τελευταία 2000 χρόνια, στο κέντρο αυτής της ιστορικής αντιπαλότητας, βρίσκετε ένα από κάθε άποψη μοναδικό βιβλίο... η Ιουδαιο-χριστιανική Βίβλος.
Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι, σε κάποιον βαθμό, θεωρούν το βιβλίο αυτό άξιο εμπιστοσύνης και πηγή έμπνευσης των σεβασμάτων τους! Ευλαβούνται του ήρωες και τις ιδέες που περιγράφει, και πιστεύουν χαλαρά ή με θέρμη τις θεολογικές του προτάσεις!
Το μεγαλύτερο εν εξελίξει ιστορικό συμβάν σήμερα, είναι η ραγδαία επέκταση της Βιβλο-κρατούμενης Δύσης προς την αφελή Ανατολή. Αναμφίβολα το παράξενο αυτό βιβλίο, χειραγωγεί την πανανθρώπινη ιστορία, σε ανησυχητικά μεγάλο βαθμό, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί έναν απ’ τους διαχρονικότερους γρίφους της. Οποιαδήποτε λοιπόν κριτική μελέτη, καταφέρει να φωτίσει έστω και τμήματα της αληθινής ταυτότητας αυτού του βιβλίου, αποτελεί σημαντική βοήθεια στην ιστορική, παγκόσμιου πλέον ενδιαφέροντος αντιπαλότητα!
Αυτή ήταν η οπτική και η φιλοδοξία μου, όταν πριν από είκοσι περίπου χρόνια, ξεκίνησα μια επίμοχθη κριτική προσέγγιση στο σύνολο σχεδόν των ηρώων και των ισχυρισμών της Βίβλου!
Το πρώτο βιβλίο μου με τον τίτλο «Το μεγάλο Ψέμα» (υπάρχει και μεταφρασμένο στα αγγλικά: The Great Lie) είναι το αποτελέσματα της μελέτης, πάνω στη συμπεριφορά και κυρίως στα "θαύματα" των βασικών ηρώων της βίβλου και τα συμπεράσματά του δημιούργησαν έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Η προσεκτική ανάλυση της ζωής των μεγάλων βιβλικών Πατριαρχών (Αβραάμ, Ιωσήφ... έως και Μωυσέως) μέσα απ’ τα ίδια τα κείμενα, όχι μόνο δεν ενισχύει την άποψη των αγαθών και θεοφώτιστων προφητών, αλλά με μεγάλη σαφήνεια αποκαλύπτει την τυπική συμπεριφορά επικίνδυνων Χαλδαίων Μάγων!
Για πρώτη φορά η συμπεριφοράς του Αβραάμ, της κορυφαίας αυτής βιβλικής προσωπικότητας, ερμηνεύεται ως μαγική, αφού πλουτίζει θεραπεύοντας πληγές... που ο ίδιος δημιουργεί στα θύματά του!
Ναι, σύμφωνα με την ίδια την αφήγηση, σε δυο τουλάχιστον διαφορετικές περιπτώσεις, ο Αβραάμ παρουσιάζει την γυναίκα του Σάρρα ως υποψήφια νύφη, σε δυο πάμπλουτους βασιλιάδες (στον Αιγύπτιο Φαραώ και τον Φιλισταίο Αβιμέλεχ) λέγοντας πως είναι αδελφή του! Το ίδιο επαναλαμβάνει με την γυναίκα του Ρεβέκκα και ο γιος του ο Ισαάκ, και οι "πληγές" που θεραπεύουν στους γαμπρούς και θύματα τους, γίνεται η αφορμή για πρωτοφανή εκβιαστικό πλουτισμό!
Η προσεκτική ανάλυση αυτής της συμπεριφοράς του Αβραάμ, αφήνει μικρά περιθώρια αμφιβολίας στη σκέψη, ότι είναι ο ίδιος που με δόλο και μαγικά υλικά, (δηλητήρια), δημιουργεί τις πληγές που θεραπεύει, και με δολιότητα και θεατρικότητα Μάγου, τις αποδίδει στον θυμωμένο "θεό" του!
Η μελέτη της συμπεριφοράς του Αβραάμ, ήταν η πραγματική "πύλη" που οδήγησε τους υποψιασμούς μου, στον μαγικό κόσμο των Πατριαρχών. Ταυτόχρονα αυτή η μελέτη υποδεικνύει τον Αβραάμ ως τον βασικό ύποπτο για τον εμπρησμό της πεντάπολης των Σοδόμων, ώστε να μπορέσει ο μεγάλος αυτός προφήτης, να επεκταθεί ανεμπόδιστα στα πλούσια βοσκοτόπια τους!
Ο Ιακώβ που ακολουθεί, είναι ένας εκπληκτικά δόλιος μαχητής, που όχι μόνο κλέβει με δόλο τα προνομία του αδελφού του ξεγελώντας τον γέρο πατέρα του, αλλά φεύγοντας κυνηγημένος από τον οργισμένο αδελφό του, κλείνει μια περίεργη συμφωνία με τον θεό των πατέρων του λέγοντας: «Αν ο Κύριος είναι μαζί μου και με προστατεύσει στο ταξίδι μου και μου δίνει τροφή να τρώω και ρούχα να φορώ και με βοηθήσει να γυρίσω στο σπίτι του πατέρα μου γερός τότε (και μόνο τότε!!!) ο "Κύριος" θα είναι ο θεός μου». Γέν.28.20
Η περίεργη αυτή συμφωνία, δείχνει σε μας, ότι ο "Κύριος" στον οποίο αναφέρεται ο Ιακώβ, δεν είναι Θεός, αλλά μέθοδος επιβίωσης, την οποία σκοπεύει να υιοθετήσει, μόνο και εφόσον αποδείξει την αξία της στην πράξη!
Τα παιδία του Ιακώβ, χρεώνονται επίσης ένα έγκλημα απίστευτης δολιότητας και βαρβαρότητας, σκοτώνοντας μια ολόκληρη εντελώς αθώα πόλη την Συχέμ, ενώ αυτή ετοιμαζόταν να συμπεθερεύσει μαζί τους!
Ο κατοπινός μεγάλος Προφήτης, ο Ιωσήφ, είναι επίσης μια κορυφαία μορφή δόλιου εισβολέα, που διαπρέπει στην πάμπλουτη Αίγυπτο. Με την χρήση ονειροποιών υλικών, όπως ο Μανδραγόρας, (στον οποίο έχει εθιστεί η μητέρα του Ραχήλ) κατορθώνει να δημιουργήσει, αλλά και να ερμηνεύσει "όνειρα", που ο ίδιος δημιουργεί από την θέση του αρχιμάγειρα στην αυλή του Φαραώ!
Στη συνέχεια μάλιστα, από τη θέση του φύλακα των σιτηρών (αρχισιτοποιού ...) δημιουργεί τριετή λιμό (σιτοδεία) καταστρέφοντας τους σπόρους της σποράς που είχε στη φύλαξη του, ακριβώς όπως έκανε στον ελληνικό μύθο η Ινώ, (η μητριά του ήρωα Φρίξου), φρύγοντας (υπερθερμαίνοντας και αχρηστεύοντας) τους σπόρους της σποράς στον Ορχομενό.
Μάλιστα «αγόρασεν ο Ιωσήφ πάσαν την γην της Αιγύπτου... διότι οι Αιγύπτιοι επώλησαν έκαστος τον αγρόν αυτού, επειδή η πείνα υπερεβάρυνεν αυτούς, τον δε λαόν μετετόπισε αυτόν εις πόλεις (γκέτο!) απ’ άκρου των ορίων της Αιγύπτου έως άκρου αυτής». Γέν.47.18-21.Ο Ιωσήφ λοιπόν, πλούτισε και έγινε «άρχοντα πάσης γης Αιγύπτου» Ο΄ Γέν.45.8 καταστρέφοντας την ευημερία των αιγυπτίων και πουλώντας τους, τα δικά τους αποθέματα σιτηρών που επί σειρά ετών αποθήκευε!
Ότι συμπεριφέρεται ως Μάντης-Μάγος δεν το αρνείται ούτε το ίδιο το κείμενο, αφού παραδέχεται ότι: «χρησιμοποιεί χρυσό ποτήρι, για να πίνει και να προλέγει τα μέλλοντα» Γέν.44.5. Μάλιστα κάποια στιγμή η ίδια η Βίβλος μας παρουσιάζει τις μεθόδους του καλού Μάγου όταν δείχνει τον Ιωσήφ, πρώτα να κρύβει το μαντικό του ποτήρι, και μετά να το βρίσκει καυχόμενος: «δεν ξέρετε ότι εγώ είμαι άνθρωπος που μπορεί στα σίγουρα να μαντεύει;» Γέν.44.15.
Όμως, ο ευφυής αυτός "μάντης", γνώριζε που θα βρει το χρυσό του μαντικό ποτήρι... μόνο επειδή ήταν αυτός ο ίδιος που το είχε κρύψει εκεί! Κι αυτή είναι η διαχρονική συνταγή ενός καλού Μάγου: βρίσκει κάτι επειδή είναι αυτός που το έκρυψε, αλλά και θεραπεύει στα σίγουρα πληγές, μόνο επειδή είναι ο ίδιος που τις δημιουργεί!
Η επόμενη μεγάλη προφητική μορφή, που συνεχίζει τις ανεξήγητες πληγές ενάντιων των Αιγυπτίων είναι ο Μωυσής. Μόνο που το ίδιο το βιβλικό κείμενο, δείχνει τον Μωυσή, όχι μόνο να προετοιμάζεται και να εξασκείται στην χρήση αυτών των πληγών, από τον συγγενή και πενθερό του Μαδιανίτη ιερέα Ιοθόρ, αλλά το ίδιο το κείμενο ομολογεί πως τα χέρια του Μωυσή, ξεκινώντας για την Αίγυπτο, είναι ήδη γεμάτα από "τέρατα": «και αναχώρησεν ο Μωυσής... και είπε (ο Ιοθόρ) προς τον Μωυσή, Ύπαγε εν ειρήνη και όταν φτάσεις στην Αίγυπτο, κοίταξε να κάνεις έμπροσθεν του Φαραώ πάντα τα θαυμάσια τα οποία έδωκα εις την χείραν σου»! Έξ.4.18-21.
Στην Αίγυπτο, ο Τερατοποιός Μωυσής, με τα τέρατα που φέρνει από την γη του Σινά, αρχικά "μαγγανεύει" (δηλαδή νοθεύει με τερατοποιά υλικά) τα αρτοσκευάσματα των Αιγυπτίων και δημιουργεί "πληγές", δηλαδή ανεξήγητα συμπτώματα δυσφορίας στους αιγύπτιος. Η συνταγή βρίσκεται ξεκάθαρα γραμμένη μπροστά μας: «Επτά ημέρες θα τρώτε άζυμα... όποιος φάει ένζυμα η ψυχή εκείνη θα εξολοθρευτεί» Έξ.12.15.
Κι αλλού: «οποίος φάγει άζυμα, θα εξολοθρευτεί, είτε Ισραηλίτης είτε αυτόχθον προσήλυτος» Έξ.12.19. Και συνεχίζει: «τίποτα ένζυμο δεν θα φάτε, οπουδήποτε κατοικείτε τρώτε άζυμα» Έξ.12.20
Τι προσπαθεί αλήθεια να αποκλείσει ο Μωυσής απ’ το τραπέζι των ομοφύλων του; Μα το λέει ξεκάθαρα! Μη φάτε τίποτα που να περιέχει προζύμι! Το συμπέρασμα είναι απλό... το προζύμι ήταν "τερατοποιημένο"! Τα ένζυμα αρτοσκευάσματα και οι πληγές που αυτά περιέχουν... προορίζονται μόνο για τους Αιγυπτίους!
Ακριβώς με τον ίδιο διαχωρισμό τροφίμων, ο Μωυσής, σκοτώνει στη συνέχεια ζώα και ανθρώπους αδιακρίτως, με τον ίδιο προσεκτικό διαχωρισμό τροφίμων!
Δυστυχώς ο μέσος αναγνώστης, δεν αναρωτιέται... γιατί ο Μωυσής με τις δήθεν θεϊκές του δυνάμεις, δεν παγιδεύει με αφόρητες πληγές μόνο τον Φαραώ και την οικογένειά του, που με κάθε άρνηση του θα αυξάνουν σε ένταση, αλλά πληγώνει και σκοτώνει αδιακρίτως κάθε ανύποπτο και άσχετο με τη διαμάχη αυτή Αιγύπτιο;! Η εξήγηση είναι απλή, η πρόσβαση στα τρόφιμα του λαού είναι ευκολότερη από τα φρουρούμενα τρόφιμα του Φαραώ και της οικογένειάς του!
Ασφαλώς σε μια τόσο μικρή περίληψη, είναι δύσκολο να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες που θα στηρίξουν αυτούς τους πρωτοφανείς ισχυρισμούς, που χωρίς το αποδεικτικό υλικό τους φαίνονται κακοπροαίρετοι. Εντούτοις, το τέλος της αντιπαλότητας είναι γνωστό και προφανώς δεν έχει σχέση με κανέναν αληθινό Θεό: «Και έγινε κραυγή μεγάλη στην Αίγυπτο... και εσηκώθη ο Φαραώ την νύκτα, αυτός και πάντες οι θεράποντες αυτού και πάντες οι Αιγύπτιοι... διότι δεν ήτο οικία εις την οποίαν δεν υπήρχε νεκρός». Έξ.12.30. «Και όταν αναχωρείτε, δεν θέλετε αναχωρήσει κενοί, αλλά πάσα γυνή θέλει ζητήσει παρά της γείτονος αυτής και παρά της συγκατοίκου αυτής σκεύη αργυρά και σκεύη χρυσά και ενδύματα και θέλετε επιθέσει αυτά επί τους υιούς σας και επί τας θυγατέρας σας και θέλετε γυμνώσει (Ο΄ σκυλευσει) τους Αιγυπτίους» Έξοδος. 3.19-22. «Και εσκύλευσαν, τους Αιγύπτιους». Έξ.12.36.
Το πρώτο μου βιβλίο «Το Μεγάλο Ψέμα» τελειώνει με την απομυθοποίηση της διάβασης της Ερυθράς θαλάσσης, δείχνοντας ότι επρόκειτο για ένα αξιοθαύμαστο στρατήγημα (αν ποτέ συνέβη) και όχι για θαύμα, όπως περίτρανα προκύπτει απ’ την προσεκτική ανάλυση του βιβλικού κειμένου! Επρόκειτο για στρατήγημα πνιγμού σε αρχαίο κανάλι (στον πανάρχαιο πρόδρομο του Suez) που την εποχή εκείνη υπήρχε ήδη, όπως μας βεβαιώνει ο έλληνας Ιστορικός Στράβωνας και όχι για οποιοδήποτε ουρανόσταλτο θαύμα!
Ότι δόλια όπλα θανάτου και όχι θανατηφόρα θαύματα, ευθύνονται για τα μαζικά εγκλήματα στην Αίγυπτο, το επιβεβαιώνει 11 χρόνια μετά την συγγραφή του βιβλίου μου η οξυδερκής συγγραφέας Adrienne Mayor στο βιβλίο της: «Greek Fire, Poison Arrows & Skorpion Bomps 2003 και στην σελίδα 165.
Στα ελληνικά «Βιολογικά και χημικά όπλα στον αρχαίο κόσμο» 2006 εκδόσεις Ενάλιος.
Καλή ανάγνωση
Μ. Καλόπουλος
Μπορείτε να παραγγέλλετε το βιβλίο αυτό επί αντικαταβολή στο τηλέφωνο 2310-770100 ή στο E-mail: michael@greatlie.com
Ενδεικτικοί υπότιτλοι:
*Eρμής ο Τρισμέγιστος. * “Το έπος του Γκιλγκαμές”. *Ο Αβραάμ καίει τα Σόδομα. *Λωτ ο επικηρυγμένος! *Ισαάκ, η “θυσία” που δεν έγινε! *“Σοφία” απ’ την ΟΥΡ της Χαλδαίας. *Φρόυντ-Οιδίποδας και Αβραάμ. *Χαλδαίος Μάγος και Μαγγανισμός. *Ονειρομάντης αλλά και ονειροποιός. *Ιωσήφ: Ένας ολέθριος σωτήρας. *Aκενατών και ο δόλος του μονοθεϊσμού. *«Ιεοβά» ο θεός των πληγών. *Η «πληγή» του ποταμού. *«Η πληγή» των κτηνών. *«Πάσχα» μια σωτήρια δίαιτα. *Ερυθρά θάλασσα, πως έγινε το “θαύμα”. *Ο Ηρακλής πνίγει τους Βίστονες. *Το “έπος” του πατριαρχικού δόλου. *Θαύμα και μαγεία η αρχαία τέχνη των “θεών”. *Ερωτήσεις, ο δύσκολος δρόμος του Έλληνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου