Ζόφος και Φώς !! Μέρος α’

Ολόκληρος ο πληθυσμός της Ευρώπης της Αμερικής και της Ωκεανίας και σημαντικό ποσοστό των κατοίκων της Ασίας και της Αφρικής είναι θρησκευτικά, ηθικά και φιλοσοφικά αιχμαλωτισμένοι από το πνεύμα και την αντίληψη του ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ περί θείου Όντος, περί ζωής και περί Κόσμου.
Η πνευματική υποταγή της μισής σχεδόν ανθρωπότητας στον Ιουδαιοχριστιανισμό χρονικά καλύπτει, κατά περίπτωση’ εποχές που κυμαίνονται από είκοσι έως ένα-δύο αιώνες.

-Ο παμπάλαιος πνευματικός ιμπεριαλισμός των Εβραίων παραμένει έως σήμερα κυρίαρχος και ακλόνητος και, παρά τις προσπάθειες των θρησκευτικά υποδούλων Εθνών να τον αντιμετωπίσουν, εξακολουθεί να εμποτίζη βαθύτατα την ανθρώπινη σκέψη, πράξη και ηθική αντίληψη….

Ο Απόλυτος σκοταδισμός. 

Ορισμένα πνευματικά κινήματα, αν θεωρηθούν ως προσπάθειες δειλές έστω, «αποΕβραιοποιήσεως» των εβραϊκών δογμάτων, πολύ λίγα πράγματα έχουν επιτύχει, και στην πραγματικότητα οι πιστοί τους παραμένουν σχεδόν ολοκληρωτικά δέσμιοι του πνεύματος των Ιουδαίων…. Η ηθική αυτή σκλαβιά, που για την επιβολή της χύθηκαν Ποταμοί ΑΙΜΑΤΟΣ, καθώς εγκαθιδρύθηκε κατά κανόνα και παντού, ΒΙΑΙΑ και ΔΟΛΙΑ, και παρά τις αντιδράσεις των θρησκευτικά κατακτημένων Εθνών, διατηρείται, εδραιώνεται και εξασφαλίζεται αιώνια ΧΑΡΗ στο ΔΟΓΜΑ και από Στοιχείο του ΦΟΒΟΥ. Πραγματικά οι μέθοδοι διαδόσεως των ΕΒΡΑΪΚΩΝ αντιλήψεων και οι μηχανισμοί Πλύσεως Εγκεφάλων λειτουργούν πάντοτε με βάση την «πνευματική Τρομοκρατία» των προσηλυτιζόμενων και η «γραμμή» επιβάλλεται αξιωματικά, Αυταρχικά, Εξουσιαστικά και Ολοκληρωτικά υπό τύπων επίφοβης, απειλητικής θείας εντολής….

-Έτσι τα Έθνη εκβιάζονται και απειλούνται –από το θεό- για να διδάσκονται την Εθνική Ιστορία, κοσμογονία και «προφητολογία» των ΙΟΥΔΑΙΩΝ κατά τέτοιο τρόπο, που ποτέ δεν σκέφτηκαν να διδαχθούν τις δικές τους’ για να μαθαίνουν, κάτω από την απειλή της Κολάσεως, γεγονότα της Εβραϊκής πολιτικής, οικονομικής, και πολεμικής δράσεως σαν «Ιερά Ιστορία» και σαν «Ιερά γράμματα», ‘όπως το « Ιερό Κοράνι, που είναι Ιουδαϊκή έμπνευση και αυτό», χωρίς δικαίωμα αντιρρήσεως για την ερμηνεία τους και την ηθική αξιολόγησή τους’ για να διδάσκωνται στο σχολείο και στην Εκκλησία, και μέσα στα Τζαμιά, δογματικά τη σκέψη, τις πράξεις και τα λόγια των διακεκριμένων Ιουδαίων ηγετών, εκείνων που με αχαλίνωτη εξουσιαστική μανία προήγαγαν και εστερέωσαν την Ιδέα του Εβραϊκού Έθνους, εκείνων, που με Αιμοδιψή Ρατσιστική μισαλλοδοξία χτύπησαν με την ρομφαία κάθε άλλη εθνική ιδέα στην περιοχή τους, εκείνων που με ασύλληπτη ΣΑΤΑΝΙΚΟΤΗΤΑ και ΣΥΝΩΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ εξασφάλισαν την κυριαρχία του Ισραήλ και «επάταξαν εν στόματι μαχαίρας» άπειρες φορές τόσους και τόσους λαούς της Εγγύς και Μέσης Ανατολής..(α)

Και από την τρυφερή παιδική τους ηλικία οι άνθρωποι, υπό την απειλή θείας εκδικήσεως, αναγκάζονται να βαφτίζονται με τα ονόματα των εν λόγω πολιτικών, στρατιωτικών και θρησκευτικών ηγετών του «περιούσιου λαού του Ισραήλ», (β) να φοβούνται και να ευλαβούνται τον καθαρά εθνικιστικό «θεόν του Ισραήλ’- μ’ άλλα λόγια, την ιδέα της εβραϊκής παγκυριαρχίας- να αντιγράφουν «μετά φόβου θεού» σαν πρότυπα την σκέψη, τις πράξεις και την ηθική των Ιουδαίων φυλάρχων, βασιλέων, κριτών, προφητών κλπ., να προσκυνούν ταπεινά τα σύμβολα τους, να εφαρμόζουν με θρησκευτικήν ευλάβεια τις εντολές τους, να παγιδεύονται από τον Εβραϊκό ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟ και τις εβραϊκές αντιλήψεις περί δημιουργίας του ανθρώπου και γενέσεως του Κόσμου, να μισούν οποιονδήποτε άλλο πνεύμα- όπως το ΕΛΛΗΝΙΚΟ- σαν ειδωλολατρικό και ανήθικο, να δέχονται σαν ηθικό κανόνα ζωής τους νόμους και τις διατάξεις διαφόρων Εβραίων ηγετών και πολιτικών καταστάσεων και ούτω καθεξής…..

Ότι συνέβη σε νεώτερη εποχή, που ο συνωμοτισμός της Σιών μπόρεσε με τα Εβραιογενή κοινωνικοπολιτικά δόγματα, τον Μαρξισμό και τον Αστοκαπιταλισμό –Καταναλωτισμό, να αλώσει τα άτομα και τα Έθνη ποντάροντας στα πιο ταπεινά και νοσηρά ένστικτα του ανθρώπου, την αρπακτική ορμή, την εξουσιαστική δίψα, το ΜΙΣΟΣ και το Φθόνο, έτσι και από παρελθόν, ο ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ επέτυχε την υποδούλωση της ανθρώπινης σκέψεως, στηριζόμενος στο καινοφανές, άγνωστο έως τότε «όπλο» του δόγματος και στην ¨καλλιέργεια» ενός από τα πιο «Υποχθόνια» συναισθήματα, του φόβου…. Η επιβολή της Εβραϊκής πνευματικής ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ με τη βοήθεια του δόγματος, του Σκοταδισμού (γ) και ενός ύπουλου πνευματικού Εκβιασμού των θυμάτων της εξηγεί το εκ πρώτης όψεως ιστορικά παράδοξο γεγονός ότι τα θριαμβεύσαντα προϊόντα του εβραϊκού πνεύματος, είναι εντελώς ασήμαντα και ανάξια λόγου, συνήθως μάλιστα βάρβαρα ή και ηλίθια, ασυγκρίτως κατώτερα από τις αντίστοιχες πνευματικές κατακτήσεις πολλών άλλων αρχαίων Εθνών, εξ εκείνων που τα υιοθέτησαν και τα ασπάσθηκαν αντί των ιδικών τους .

Δεν εννοούμε, στο σημείο αυτό, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ πνεύμα- το μεγαλύτερο και λαμπρότερο – «κτήμα» της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ έως σήμερα- αλλά, αν συγκρίνουμε την φιλοσοφία, τις κοσμογονικές αντιλήψεις, την αντίληψη περί ηθικής και δικαίου, τις ιδέες περί θείου και υπερβατικού όντος κλπ., που έχουν συλλάβει Έθνη που αργότερα εξιουδαϊσθηκαν πνευματικά, όπως το ιταλικό, το γαλατικό, το γερμανικό, ή ακόμη, αν θέλετε τα προκολομβιανά Έθνη της Βόρειας και Νότιας Αμερικής- Ίνκας, Μάγιας, Ατζέκοι κλπ.- θα διαπιστώσουμε, ότι οι πνευματικές αυτές κατακτήσεις είναι πολύ πιο σπουδαίες, πιο βαθειές πιο ολοκληρωμένες, πιο ηθικές και, κυρίως, πιο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ από την Εβραϊκή εξήγηση της δημιουργίας του Κόσμου, από την ιδέα του φθονερού και Αιμοβόρου ΣΑΒΒΑΩΘ, από τις απλοϊκότητες περί Αδάμ λκαι Εύας, από τα ηθικά ουδέτερες και Αιμοχαρείς προσταγές τύπου «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος» του Εβραϊκού Δικαίου, από τα παρά φύσιν συνθήματα τύπου «αγαπάτε τους εχθρούς υμών»- που συγκρούεται άμεσα με το ένστικτο αυτοσυντηρήσεως-, ή τις ΤΕΡΑΤΟΛΟΓΙΕΣ περί «ενανθρωπίσεως» και «ενσαρκώσεως» του λόγου του χριστιανισμού (δ) κλπ.

Και η αιτιολογική εξήγηση του πνευματικού ΒΙΑΣΜΟΥ εδραιώνεται απόλυτα, αν γίνει αντιληπτή η καθαρή ιστορική αλήθεια, ότι δηλαδή ο «περιούσιος λαός του Ισραήλ» που έχει κατακτήσει πνευματικά την ανθρωπότητα παρουσιάζει το πιο Αντιπνευματικό παρελθόν στον κόσμο και δεν δημιούργησε ποτέ κανέναν απολύτως πνευματικό, ηθικό ή καλλιτεχνικό πολιτισμό, αλλά έζησε πάντοτε με τον ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ , τον ΦΟΒΟ, και το ΜΙΣΟΣ και έδρασε πάντοτε με αποκλειστικό γνώμονα την ωμή εξουσιαστική σκοπιμότητα και το στενό ΥΛΙΚΟ συμφέρον….

(α)-Μόνον ο στρατός του Μωϋσή, κατ’ εντολήν του Σαββαώθ, για ν’ αρπάξη την «Γήν της Επαγγελίας», αιφνιδίασε και εξώντωσε ολοκληρωτικά με γενική ΣΦΑΓΗ όχι μόνο των ανδρών, αλλά και των γυναικών, των παιδιών και των βρεφών, ΕΞΙ Έθνη της Παλαιστίνης, της Αραβίας και της Συρίας: Τους Χαναναίους, Αμορραίους, Χετταίους, Φερετζαίους, Ευαίους και Ιεβουσαίους (βλέπε Έξοδον, κεφ. Λγ’ )

Οι εκ μέρους των Εβραίων διαπραττόμενες κατά καιρούς ΓΕΝΟΝΤΟΝΙΕΣ γειτονικών λαών που αναφέρονται σαν άθλοι στην Παλαιά Διαθήκη, καλύπτουν μέγα μέρος της Βίβλου (βλέπετε «Χρονικών Α’», κεφ. Ιξ’ , «Σαμουήλ Α’», κεφ. Ε’ , «Κριτάς», κεφ. Θ’ , «Ιησούν του Ναυή», κεφ. ε’ και ζ’, και σε πλείστα άλλα σημεία της Παλαιάς Διαθήκης).

(β)- Έχει υπολογισθή ότι γύρω στα μισά των ανδρικών και γυναικείων ονομάτων στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία είναι εβραϊκά. Για την Ελλάδα δεν υπάρχει στατιστική, αλλά πιστεύεται ότι τα εβραϊκά ονόματα είναι πολύ περισσότερα. Με κάθε δυνατή προσέγγιση, υπολογίζεται ότι τα βαφτιστικά ονόματα Ελλήνων και Ελληνίδων, που παίρνονται από την ιστορία και τη θρησκεία του Ισραήλ, φθάνουν το εβδομήντα τοις εκατό του συνόλου…

(γ)- Πρβλ. τον συμβολικό μύθο της «Γενέσεως» για τον εβραϊκό «Παράδεισο» που ταυτίζεται με τον ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ. Οι «πρωτόπλαστοι» εκδιώκονται από τον Παράδεισο, ευθύς μόλις γεύονται τον καρπό «του ξύλου του γιγνώσκειν καλόν και πονηρόν», διότι ο ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΙΚΟΣ ΓΙΑΧΒΕ τους είχε απαγορεύσει τη γνώση. Επομένως για να επανέλθει η ανθρωπότητα στον «Παράδεισο» πρέπει –κατά τον ΣΙΩΝΙΣΜΟ» να εγκαταλείψει την γνώση και την αλήθεια…..

(δ) το δόγμα της (αγάπης) είναι άγνωστο στον ελληνισμό. Αντ’ αυτού υπάρχουν οι αληθινές αξίες, κοινωνικές και πνευματικές, του πλατωνικού έρωτα και της αριστοτελικής φιλίας. Ο Λουκιανός γελοιοποίησε την παρά φύσιν –και κατά βάθος εξουσιαστική- σχέση της χριστιανικής αγάπης «την προσταγή να στρέφης την άλλη παρειά σου, αν αραπισθής στη μία, που όχι μόνο συγκρούεται προς το ένστικτο αυτοσυντηρήσεως, αλλά και οδηγεί κατ’ ευθείαν στην Υποταγή και Υποδούλωση» και το δόγμα της «ενανθρωπίσεως» του θείου όντος προκάλεσε την ειρωνείαν του Ελληνισμού, όπως του φιλόσοφου Κέλσου, στον οποίο μάλιστα αναγκάζεται να απαντήση σοφιστικά με ειδικό σύγγραμμά του ο απολογητής του χριστιανισμού Ωριγένης.

Δημήτρης Ι. Λάμπρου