Ό Ἀπόστολος Πέτρος καθορίζει τήν γυναῖκα ὡς ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟΝ ΣΚΕΥΟΣ!

Μετά τήν 3ην Οἰκουμενική Σύνοδον, τό 431 μ.Χ., διά νά καταπολεμήσουν τόν Νεστόριον –πού ὀνομάζει τήν Παναγίαν “Χριστοτόκον”– τήν ἀποκαλοῦν “Θεοτόκον”. (Οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατά γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρω σκεύει τῶ γυναικείω, ἀπονέμοντες τιμήν. Πέτρος, ἑπιστ. Α, Κεφ. 3, χωρίον 7)

Ὁμοίως, σκεῦος –καλεῖ ὁ ἐφημέριος– τό κατηχούμενον ἤ βαπτιζόμενον τέκνον.

Πρίν ἐκφωνήσει:   Ἀποτάσση τῶ Σατανᾶ, ... ...Ἀποτάσσομαι ...Ἀπεταξάμην προηγεῖται ἡ εὐχή: «Ἐξέλασον ἀπ’αὐτοῦ πᾶν πονηρόν καί ἀκάθαρτον πνεῦμα κεκρυμένον καί ἐμφωλεῦον (!) ἐν τῆ καρδία αὐτοῦ καί ποίησον πρόβατον λογικόν... ΣΚΕΥΟΣ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΝ... κληρονόμον τῆς βασιλείας σου...»!

 (Ἀκολουθία ἁγίου Βαπτίσματος, σελ. 28)

Ἡ λέξις σκεῦος μεταφράζεται: σκεῦος ὀργῆς, ἐλέους,  ἐκλογῆς.

 Ἐνυπάρχει δέεἰς τόν Ματθαῖον 12, 29, εἰς τόν Μάρκον 3, 27 καί11, 16, εἰς τόν Λουκάν 8, 16 καί17, 31 εἰς τόν Ἰωάννην 19, 29, εἰς Πράξεις 9, 15 & 10, 11 & 10, 16 καί11, 5 καί27, 17–Ρωμαίους 9, 21, 22, 23–Κορινθίους 4, 7, –Θεσσαλονικεῖς 1η 4, 4, –Τιμόθεον 2α, 2, 20, 21–Ἐβραίους 9, 21–& πρός Ἀποστ. 2, 27–18, 12 –(ΚΑΝΩΝ)