ὁ Σταυρός ὑπῆρξεν ἱερόν σύμβολον τῶν Ἐθνικῶν

Ἄπαντα ταῦτα καί ἕτερα μαρτυροῦν πώς ἡ  θρησκευτική– παράδοσις τοῦ Χριστιανισμοῦ διεμορφώθη ἀνά τούς αἰώνας καί δέν μεταφέρεται αὐτούσια ἀπ’ ἀρχῆς.

Ἐπί παραδείγματι: ὁ Σταυρός ὑπῆρξεν  ἱερόν σύμβολον τῶν Ἐθνικῶν καί μόλις τό 586! μ.Χ. τοποθετεῖται εἰς τά κωδωνοστάσια τῶν ἑκκλησιῶν υἱοθετηθείς ὑπό τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Πῶς λοιπόν ὁ  ἀβάπτιστος  “Ἅγιος Κωνσταντῖνος καθοδηγεῖται ἀπό τό “ἑν τοῦτω νίκα”;  (in  hok vincas);

 Καί πῶς  ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Εἰς τόν τόμον 52, σελίς 838  τῆς κλείδας τῆς Πατρολογίας) δηλώνει:

 «Σταυρῶν γέμουσι τά ψηφιδωτά τῶν  οἰκιῶν τοῦ Δίου (Ποῖον ἐκ τῶν πέντε;) μετά τό 313, ὅταν παραμένει γνωστόν  πότε πρωτοεχρησιμοποιήθη ὑπό τῶν Χριστιανῶν.

 Παρόμοιον παράδειγμα –ἐπί τῶν ἡμερῶν μας– ἀποτελεῖ τό φαινόμενον τῆς πυροβασίας.
Τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 ἀκόμη, χοροστατοῦσε  “Ἅγιος” παρουσιάζωντάς τό ὡς Θαῦμα!
Σήμερον  στόν “Βορρᾶ” ἀποτελεῖ Φολκλόρ! 

(Παραδόξως δέ–παρ΄  ὅτι ἀποτελεῖ φυσικόν  φαινόμενον  ἑρμηνευθέν– ἡ Μητρόπολις διεκδικεῖ ΑΝΤΙΤΙΜΟΝ! ἀπό τήν Δημαρχίαν διά νά τῆς ἐπιτρέψει τήν τέλεσιν τοῦ …τέως θαύματος! πού σήμερον  θεωρεῖ εἰδωλολατρικόν φαινόμενον!)

 Βεβαίως τά “αναστενάρια”–πρίν τήν ὑφαρπαγήν ὑπό τοῦ Χριστιανισμοῦ–ὑπῆρξαν Πυρολατρική καί  ἡλιολατρική παράδοσις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.
Ἐτελοῦντο πρός τιμήν τῆς θεᾶς Ρέας καί ἦσαν καθαρτικαί καί ἐξαγνιστικαί τελεταί).

 Ἕν τῶν ἐπιθέτων τῆς Ἀρτέμιδος ἦτο Περασία καί κυρίως ἐλατρεύετο εἰς Καστάβαλα Καππαδοκίας ὅπου ἐγένοντο καί τά Ἀναστενάρια.

 Ἀποτελοῦν  δέ καί σήμερον παράδοσιν διά τινας Ἀσιάτας.
Οὕτω ὁ Χριστιανισμός ἀποτελεῖ διαστροφήν–παρωδίαν τῆς λατρείας τοῦ Ἥλιου, (Thomas Paine–φιλόσοφος, ἀπό τούς  ἰδρυτικούς πατέρας τῶν Η.Π.Α.) στήν ὁποίαν ἔβαλον κάποιον μέ τό ὄνομα  Χριστός στήν θέσιν τοῦ Ἡλίου καί τοῦ ἀποδίδουν τίς τιμές πού ἀρχικά ἀποδίδοντο  στόν Ἥλιο.