Η Μυθολογία είναι ο προθάλαμος της Ιστορίας
Τό εὐφημεῖν ἀεί εἰς ἀγαθόν ἄγει.


«Τι εστί Θεός; Άνθρωπος αθάνατος. Τι δε Άνθρωπος; Θεός θνητός.».
Ηράκλειτος

Σελίδες

Το Γράμμα (Ν) (ν) στην καθημερινήν ἀνάγνωσιν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν κειμένων

Ἡ συγκράτησις στήν μνήμη ὀνομάτων, δημιουργεῖ ἀντιστοίχους νευρικάς συνάψεις, ἐπαυξάνωντας τήν “πνευματικήν ὑγείαν”τοῦ ἀτόμου.
Ἡ καθημερινή δέ ἀνάγνωσίς των, ἀναδομεῖ χῶρον τοῦ ἐγκεφάλου, ὅπως τό ”ξεμπλοκάρισμα” τοῦ ἡλεκτρονικοῦ ἐπαναλήπτου (ὑπολογιστοῦ-βαρβαριστί).


Τό αὐτό συμβαίνει καί μέ τήν καθημερινήν ἀνάγνωσιν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν κειμένων.  Ἡ προφορά τῶν δέ μέ τό τελικόν (ν)  (ὅπου ὑπάρχει), δονεῖ  ἀναζωογονώντας τόν ἐγκέφαλον.
Ἀποτελεῖ  ἄλλωστε τό ἡχηρότερον σύμφωνον τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης.

Πρόσφατοι δέ ἐπιστημονικαί ἀνακαλύψεις, ἐπέλεξαν τήν ἀνάγνωσιν τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν ὡς ἐργαλεῖον συντονισμοῦ καρδιακῆς καί ἀναπνευστικῆς λειτουργίας. Διαβαζόμενα μέ “μέτρον” προκαλοῦν ἕξ ἀναπνοάς ἀνά λεπτόν.


Τοιουτοτρόπως ἐπιτυγχάνεται μείωσις τῆς ηὐξημένης ἀρτηριακῆς πιέσεως. Ὅσον ἀφορᾶ δέ στήν μνήμη καί τήν πιθανήν ἐξασθένησίν της, μποροῦν νά ὑποβοηθηθοῦν –οἱ μεγαλύτεροι σέ ἡλικία– κάνωντας χρῆσιν τῆς “ἀγχίνου μνήμης”.  Νά συνδέουν δηλαδή–τό πρός ἀπομνημόνευσιν– μέ κάτι ἄλλο διάνάτό  “συγκρατοῦν”.

Νά μήν ἀπελπίζωνται δέ μέ τάς ἀπωλείας προσφάτου μνήμης, διότι ἡ βιοχημεία τῆς μνήμης τάς δικαιολογεῖ, καθόσον δέν ἔχουν ἀκόμη ”ἐμπεδοθεῖ”.  Μόνον μέ τήν ἐμπέδοσιν γίνονται “παγάκι” καί τοποθετοῦνται εἰς καθορισμένην “παγοκύστιν”.

Ἀργότερον δέ –μέ τό ὁμόλογον ἐρέθισμα– ἐπανέρχονται στήν …γλῶσσα σάν “νεράκι”!

Ἀπεδείχθησαν δέ ταῦτα ἅπαντα –κατά τήν βιοχημείαν τῆς μνήμης– εἰς τήν δεκαετίαν τοῦ 1960.
Εὐχῆς ἔργον ὅμως, θά  ἧτο νά ἐσώζοντο τά ἔργα τοῦ διδασκάλου τῆς μνημονικῆς  Εὐπραξίου, ἀπό τήν ἐντολήν  “ἐς ἔδαφος φέρειν, ἐς γῆν φέρειν” (νά ριφθοῦν εἰς τήν γῆν). Τήν ρήτρα διά τήν ἐντολήν τῆς Καρθαγένης, ἤρχισε νά “καταβάλει” ὁ μετονομασθείς εἰς Θεοδόσιον (ἀγνώστου ὀνόματος) καί συνέχισε ὁ υἱός του Ἀρκάδιος. Τό ἀντίτιμον διά τόν πρῶτον ἦτο ἡ προώθησις εἰς τόν θρόνον καί ἡ ἀνύψωσις εἰς Μέγαν! (σφαγέαν;) ἐκ τῆς Ἱεραρχίας τῆς ἐκκλησίας.

Ἡ προσπάθεια βελτιώσεως τῆς μνήμης, ἀπομακρύνει τήν ἐμφάνησιν τῆς νόσου Αltsheimer. (Φημολογεῖται πώς δημιουργήθησαν ἤδη “τσίπς” δρῶντα εἰς τόν  “ἱππόκαμπον” ἅτινα βελτιώνουν τήν μνήμην ἑκάστου. Παραμένει γνωστόν πώς μέ τό πέρασμα τῶν ἐτῶν μικραίνει ὁ ἐγκέφαλος, συρρικνοῦται ὁ ἱππόκαμπος καί μειοῦνται οἱ νευρῶνες.

Ἐφ΄ ὄσον ὁ ἐγκέφαλος ἔχει τήν δυνατότητα αὐτοανανεώσεως, ἐπιτυγχάνει νευρογένεσιν εἴτε μέ ἄσκησιν εἴτε μέ ἄλλους παράγοντες (Μέτριες δόσεις αἰθανόλης, σοκολάτας, κοινωνικότητος). Ὁρθότερον ἴσως θά ἦτο νά κάνωμεν χρῆσιν Ζείας στήν θέσιν σίτου. Αὕτη ἀναφέρεται ἀπότήν πρότοῦ Ὁμήρου ἐποχήν καί βελτιώνει τήν μνήμην καί τήν φαντασίαν (Ἀπεδείχθησαν ἅπαντα πρότοῦ 1930).

Ἐνισχύεται ἀκόμη ἡ μνήμη τρώγωντας  μούρα, βατόμουρα, ξερά σύκα, δαμάσκηνα, δηλαδή βιταμίνη, B6, B12, C, φολικόν ὀξύ, θειαμίνη καθώς καί γιαούρτη, δημητριακά, ἄπαχο γάλα, ζάχαρη, ὑδατάνθρακες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου